عنوان:

تأثیر نام نیک در شکل گیری شخصیت کودک

استاد راهنما:

سرکار خانم احمدی

پژوهشگر:

سارا بدری

 زمستان96

چکیده

برگزیدن نام نیک، از جمله عوامل بستر ساز در فرآیند تربیت دینی است. نام نیکو نماد هویت و شخصیت آینده هر فرد است. هویت هرکسی از متغیرهای فراوانی اثر می­پذیرد که یکی از اولین متغیرهای دخیل در شکل گیری هویت، نام اوست. اسلام برای تشویق مؤمنین و بیان جایگاه نام نیکو این مهم را محدود به دنیا نمی­داند و تا قیامت اتصاف نام به صاحبش را یادآوری می­کند. انتخاب نام مناسب برای فرزندان، شناسنامه فرهنگی- اعتقادی پدر و مادر است. نام زیبای فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دوراندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است. نام مناسب و نیکو نقش بسیار تعیین کننده ای در رشد اعتماد به نفس و ایجاد هویتی مطلوب برای انسان دارد. اسم هر شخص بخشی از هویت اصلی او محسوب می­شود، هویتی که فرد به واسطه آن شناخته
می­شود. یک اسم خوب و شایسته باید دارای اصالت باشد و با فرهنگ و جامعه ای که در آن زندگی می­کند همخوانی لازم را داشته باشد. نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می­شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می­یابد. گاه یک چهره ی مقطعی، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار عنوان و نام فرزند می­شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می­شود. تأثیر نام و نام گزینی در شکل گیری شخصیت کودک بسیار حائز اهمیت است تا جایی که نامهای خوب و نیکو در اجتماع برای افراد باعث غرور و سربلندی و برای کسانی که نامهای نامتعارف دارند، احساس شکست و سرافکندگی خواهد بود.

کلیدواژه ها: نام، اسم، نیک، کودک، شخصیت، حقوق، اسلام.

چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

عنوان :

شیوه های صحیح تشویق و تنبیه کودکان

استاد راهنما:

سرکار خانم میربقایی

استاد داور:

جناب آقای طلعتی

پژوهشگر:

فاطمه فرمانی

زمستان95

چکیده

خداوند این قابلیت را به انسان داده است که با «تربیت» می­تواند بسیاری از استعدادهای درونی خود را به عرصه ظهور بگذارد. البته آن­چه مهم است، تربیت دینی است. با تربیت دینی است که می­توان سعادت فرد و جامعه را تضمین کرد و با قرار گرفتن در مسیر بندگی به برترین مقام هستی، یعنی خدایی شدن رسید. آیات و روایات فراوانی گواه این مطلب است. از طرفی دوران کودکی مهم­ترین و بهترین دوران تربیت است، و والدین مهم­ترین نقش را در تربیت صحیح کودکان دارند. برای تربیت صحیح، والدین باید از ابزاری استفاده کنند. یکی از این ابزار تشویق و تنبیه است. منظور از تشویق، هر عملی است که در تثبیت تمایلات و رسیدن به اهداف انسان مؤثر باشد. تنبیه به معنای آگاهی دادن است. هر یک از تشویق و تنبیه دارای شیوه­ها و شرایطی است. از جمله شیوه­های تشویق می­توان به تشویق گفتاری، رفتاری، مادی و… اشاره کرد. برای تشویق صحیح باید شرایطی را نظیر در حضور دیگران بودن تشویق، متناسب با سن کودک بودن، مقطعی و جزئی بودن، رعایت کرد. برخی از شیوه­های صحیح تنبیه نیز تنبیه روانی، قهر کردن، محروم سازی و… می باشند. برای این­که تنبیه تأثیرگذار باشد باید به شرایطی توجه کرد. تناسب تنبیه با جرم، اقدام نکردن هم­زمان والدین به تنبیه، چند جانبه بودن تنبیه و… برخی از این شرایط می­باشد. اگر تشویق و تنبیه به­طور درستی صورت گیرد دارای آثار مثبتی است. برخی از آثار مثبت تشویق، ایجاد انگیزه، احیای شخصیت کودک، بالا رفتن اعتماد به نفس و… می­باشد. البته افراط و تفریط در تشویق می­تواند پیامدهایی به­دنبال داشته باشد. رشوه­گیری، پرتوقع شدن کودک، غرور و خودبینی و… از جمله پیامدهای تشویق نادرست است. تنبیه صحیح نیز موجب اصلاح و بازسازی رفتار، عبرت آموزی، پشیمانی از کار زشت و… می­شود. از جمله پیامدهای تنبیه نادرست نیز می­توان به تحقیر شخصیت، ایجاد روحیه تسلیم پذیری، ایجاد کینه و انتقام جویی از تنبیه کننده اشاره کرد. این تحقیق بر اساس منابع تربیتی، روان­شناسی، آیات و روایات اسلامی و به روش کتابخانه ای تدوین شده است.

کلیدواژه: تربیت، تربیت دینی، کودک، تشویق، تنبیه.

 چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

 عنوان:

روش های آموزش مفاهیم دینی به کودکان

 استاد داور:

جناب حجت الاسلام طلعتی

 استاد راهنما:

سرکار خانم سمیه آهنگران

    پژوهشگر:

مرضیه الهی

 زمستان  95

چکیده 

خداوند متعال هدف از خلقت بشر را رشد و تکامل قرار داده و رسیدن به تکامل را در سایه علم به تعالیم انبیاء و اولیاء خویش نهاد. برای فراگیری تعلیم و تعلم بخشی نیز می­بایست اصول و
شیوه های آن را آموخت و آموزش داد. طبق روایات و احادیث وارده از ائمه اطهار (علیهم السلام) مناسب ترین سن برای تعلیم و تربیت دینی سنین کودکی و نوجوانی اعلام شده و توانمندی و آمادگی بیشتر آنان نسبت به سنین بزرگ تر را در فراگیری علم بیان نموده است. لذا آموزش مفاهیم دینی به کودکان بسیار مهم و مؤثر است. تربیت دینی دارای ویژگی هایی از جمله: اصلاح خویش، ضمانت اجرایی و همه جانبه بودن، می­باشد. علاوه بر ویژگی های درونی که در شخصیت کودک مؤثر است، عوامل بیرونی بسیاری در این امر همه تأثیرگذار است. از جمله، محیط های خانوادگی، آموزشی، اجتماعی و رسانه های ارتباط جمعی. آموزش دینی دارای مؤلفه هایی از جمله: شناخت مخاطب، توجه به تفاوت های فردی، آشنا سازی کودک با آموزه های دینی، همراهی با کودک حین آموزش مفاهیم دینی، تشویق و تحسین کودک و تکلیف دادن به او
می­باشد. روش های نوین جهت آموزش و انتقال مفاهیم دینی عبارت اند از: داستان، شعر، فیلم و نمایش و بازی. در نتیجه، روش های به کار گرفته شده در دوران جدید جهت انتقال مفاهیم دینی باید به گونه ای باشد که متناسب با شخصیت و شرایط فکری –زیستی کودک باشد که مؤثر واقع شود. این پژوهش به روش تحلیلی- توصیفی و به شیوه کتابخانه ای به رشته تحریر درآمده است.

کلیدواژگان: روش- آموزش- دین- کودک- معلم.

 چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

  باعنوان:نقش والدین در تقویت اعتماد به نفس کودکان

 استاد راهنما:

سرکار خانم وجیهه زارع

پژوهشگر:

راضیه زارع

زمستان  95

از جمله مسائلی که از بدو تولد پایه های آن در انسان شکل می­گیرد، اعتماد به نفس است که به معنای ایمان و باور به توانایی­های خویش برای رسیدن به اهداف مورد نظر می­باشد. شخص دارای اعتماد به نفس با توکل و اعتماد به خدا، نقاط ضعف و قوت خود را شناسایی کرده و با بهره گیری از نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف خود، در جهت رسیدن به موفقیت تلاش می­کند. بنابراین اعتماد به نفس در مقابل اعتماد به خداوند نیست بلکه این دو در طول یکدیگر هستند یعنی با حفظ اصل حق محوری و توکل بر خداوند انسان بر نیروها و توانایی های خدادادی تکیه کند. اهمیت اعتماد به نفس سالم در این حقیقت نهفته است که بر کلیه ی جوانب زندگی انسان اثر قطعی و جدی دارد، به این صورت که پایه و اساس نیروی انسان برای برخورد و واکنش بر فرصت های مثبت و گرانبهای زندگی است. اعتماد به نفس در دوران کودکی که از بدو تولد تا 13 سالگی می­باشد، به دست پدر و مادر، به عنوان اصلی ترین الگو برای کودک، پی ریزی می­شود. والدین با شناخت ویژگی های کودک از جمله ویژگی های شناختی، عاطفی و اجتماعی، می­توانند در جهت رشد اعتماد به نفس کودک گام بردارند. بنابراین والدین اگر تمام تلاش خود را برای پیشبرد رشد اعتماد به نفس در کودکان به کار ببندند، بهترین فرصت ممکن را برای رشد و تکامل استعدادهای بالقوه ی آنان به عنوان افرادی منحصر به فرد و یا اعضای مؤثر جامعه مهیا کرده اند. از جمله راهکارهایی که والدین در بعد شناختی و عاطفی می­توانند انجام دهند، آگاهی و شناخت از کودک، کمک به شناخت کودک از خود، خواندن کتاب، در آغوش گرفتن و بوسیدن کودک، احترام به او، تشویق به موقع و … می­باشد. در بعد محیطی و رفتاری نیز با انجام اموری از جمله دادن حریم خصوصی به کودک، ایجاد حس تعلق در محیط خانه، دادن آزادی عمل و استقلال، دادن حق انتخاب، بازی، ایجاد نگرش مثبت، انتقاد سازنده و … می­توانند در اینجا و تقویت اعتماد به نفس کودک مؤثر باشند. در این تحقیق ضمن بیان مفهوم اعتماد به نفس و کلمات مرتبط با آن، راهکارها و نقش والدین در تقویت اعتماد به نفس کودک در دو بعد شناختی و عاطفی، محیطی و رفتاری با روش توصیفی و کاربردی مورد بررسی قرار می­گیرد.

کلیدواژه ها: اعتماد به نفس، عزت نفس، خودباوری، والدین، شناختی، عاطفی، رفتاری.

تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

عنوان:
تأثیر مثبت اندیشی و عقاید مذهبی
بر رضایت از زندگی

استاد راهنما:
سرکار خانم ملیحه شیرازی

استاد داور:
سرکار خانم فلاح زاده

پژوهشگر:
فاطمه زارع

تابستان 94

چکیده
هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير مثبت انديشي و عقايد مذهبي بر رضايت از زندگي طلاب حوزه هاي علميه بود. براي رسيدن به اين هدف، پس از مطالعه ي منابع موجود و مقايسه ي نظرات مختلف بزرگان دين، اساتيد حوزه و نظريه هاي موجود روانشناسي، از ميان طلاب حوزه هاي علميه ي شهر شيراز، 100 طلبه ( 50 طلبه ي دختر و 50 طلبه ي پسر) با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آزمودني ها به ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه ي دین داری کلارک و استارک، پرسشنامه ي مثبت اندیشی و پرسشنامه ي رضايت از زندگي ریف پاسخ دادند. نتايج آماري مورد استفاده نشان داد که بین عامل مثبت انديشي، عقايد مذهبي و رضايت از زندگي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. همچنين نتايج اين پژوهش نشان داد که مثبت انديشي و عقايد مذهبي هر دو پیش بینی کننده مثبت و مناسبي برای رضايت از زندگي در میان طلاب بوده است، بطوري که اين دو متغير 8/20 درصد از واريانس رضايت از زندگي را مي تواند تبيين نمايد. با اين حال با توجه به سطح معناداري موجود، ميزان تأثيرگذاري مثبت انديشي بر رضايت از زندگي بيشتر از دينداري و عقايد مذهبي است. نتيجه اي که از اين يافته ها مي توان گرفت اين است که همانطور که در متون ديني و علمي اسلامي و غربي بيان شده است افراد مذهبي و مثبت انديش ميزان رضايت بيشتري از زندگي خود دارند.
کليدواژه ها: رضايت از زندگي، عقايد مذهبي، مثبت انديشي.