نهمین امام معصوم نام گرامیشان محمد صلوات الله و سلامه علیه بود.[1] دربعضی از کتاب های تاریخی و حدیثی نام های امامام معصوم را به زبان های مختلف که در کتاب های آسمانی آمده است ذکر کرده اند، نام مبارک امام جواد a نیز درتورات نقل شده «تیمو» و یا «تیمورا» می باشد که با لقب های «قیصر العمر و طویل الاثر» یعنی دارای عمر کوتاه و آثار بلند معرفی شده است.[2]

مشهور ترین لقب آن حضرت «جواد»است شیخ صدوق می گوید: امام رضا a دارای فرزندی به نام محمد بودکه پس از وی به امامت رسید وپدر، همیشه او را با لقب هایی مانند«صادق»،«صابر»،«فاضل»،«قره أعین المومنین»،«غیظ الملحدین» صدامی کردند، لقب های دیگری نیز برای آن حضرت در کتابهای تاریخی و حدیثی نقل کرده اند، مانند«قانع، مرتضی، نجیب، تقی، منتخب، هادی القضاه، سیدالهداه  مصباح المتهجدین، جواد الائمه[3] ونیز کنیه های آن حضرت «ابوجعفر»، «ابن الرضا و ابوعلی» است.[4]

 چهل وچند سال از عمر شریف هشتمین پیشوا امام رضا a می گذشت ولی هنوز آن حضرت فرزندی نداشت.این موضوع برای شیعیان نگران کننده بود چرا که بر اساس روایات رسیده از پیامبر* وامامان ~ معتقد بودند که امام نهم فرزند امام هشتم خواهد بود، به همین جهت سخت درانتظار بودند تا خدای متعال پسری به امام رضاaعطا فرماید حتی گاهی به خدمت امام شریفاب می شدند و از اومی خواستند دعا کند خداوند پسری به اوعنایت فرماید. وآن گرامی در پاسخ، آنان را دلداری می داد و می فرمود:«خداوند پسری به من می دهد که وارث من وامام پس از من خواهد بود»[5]

سرانجام شب جمعه دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری امام محمد تقیa درمدینه به دنیا آمدتولد آن گرامی برای جامعه ی شیعه، شادی بخش و موجب استواری ایمان واعتقاد بود، زیرا تردیدی که ممکن بود به جهت دیر شدن تولد آن گرامی برای برخی از شیعیان رخ دهد برطرف شد.

 وقتی زمان ولادت نزدیک شد، حضرت امام رضاa به خواهر خود«حکیمه» دستور دادند تا در هنگام تولد حضور یابد و همراه قابله، وارداتاق «خیزران» مادر امام جوادa شود.زمانی که وی را درد زایمان گرفت، چراغی که دراتاق روشن بود، به ناگاه خاموش شد وهیچ یک از آن دو(حکیمه وقابله)دیگر نمی توانستند مادر حضرت جوادa را ببینند و ازحال اوباخبر شوند.وجود حکیمه غرق درترس واضطراب شد[6] و گویا فراموش کرده بود که ائمه هدی a را کسی جز حوریان بهشتی که پاک ومقدس اند، مس نمی کند.حکیمه دراین حال ناگهان مشاهده کرد که نورالهی وجمال ربوبی سوی آسمان ساطع گردیده و تمام خانه را روشن ساخته است. حضرت ابوجعفر امام جوادa در طشتی قرار گرفتند و براندام مبارکش، پوشش نازکی چون لباس قرار داشت.[7]

1-ب)شبهه درولادت ایشان

چهره ی امام جوادa زیبا، گندمگون و موهای سرش سیاه رنگ و (مجعد) یعنی پیچ درپیچ توصیف شده است به همین جهت برخی از اطرافیان امام رضا a زبان به سخنان ناروا گشودند و گفتند: «هرگز درمیان ما امامی با چهره تیره وجودنداشته است، و درمیان مردم شایع شد که این کودک فرزند او نیست».

این سخن به گوش امام رضا a رسید و فرمود:«او فرزند من است»

از این رو پیشنهاد کردند فردی قیافه شناس در این امر داوری کند، همان گونه که جدش رسول خدا*موردتهمت قرار گرفتند و درنهایت به قضاوت قیافه شناس درباره ابراهیم فرزندش رضایت دادند.حضرت رضا a نیز پذیرفتند، و پیشنهاد دادند که در روز معین و در باغی بزرگ اجرا شود همه خویشاوندان حضرت جمع شوندو حضرت رضا a پیش از آمدن قیافه شناس درهیئتی ویژه در حالی که لباسی دوخته شده از پشم برتن وکلاهی برسر، و تبری بر دوش داشتندوارد باغ شدند و به کار مشغول گشتند.

فرد قیافه شناس درکناری نشست، وهمه افراد را درنظر داشت از طرفی دیگر امام جواد a به جمعیت حاضر ملحق شد، نگاهها به طرف مرد قیافه شناس که درهیئت قاضی کار کشته حضور یافته بود، دوخته شد.

وی بانگاهی به حاضران و پسر بچه ی حاضر درمجلس، به سخن درآمدوگفت: درمیان این مجلس کسی را به عنوان پدر این بچه نمی بینم و نمی شناسم، ولی چنان چه پدراین فرزند دراین مکان باشد، همانی خواهدبودکه درباغ مشغول کار است! زیرا آثار قدم و پای او و این پسر بچه مشابه یکدیگر می باشد.علی بن جعفر عموی امام رضاa می گوید:« امام جوادa را درآغوش گرفتم و صورتش را بوسیدم، ازروی اشتیاق آب دهان رامکیدم، وگفتم «اشهد انک امامی عندالله» «گواهی می دهم که تو امام من درنزد خدا هستی»[8].

برگرفته از تحقیق پایانی رقیه نصیری

[1] - عبدالله، صالحی، راهنمای سعادت و خوشبختی، قم، انتشارات مهدی یار، 1383، ص199
[2]-ابوالفضل طباطبائی اشکذری، اعجوبه اهل بیت علیه السلام، شرحی جامع از زندگی امام جواد(ع)، قم، ائمه علیهم السلام، 1382،ص29
[3] - عبدالله، صالحی، همان جا
[4] - همان جا
[5] - حبیب الله، سمیعی، فضائل وشناخت معصومین، اهل بیت علیهم السلام، تهران، انتشارات صبا،1381،ص519
[6]-عبدالرزاق، مقرم،نگاهی گذرا به زندگانی امام جواد(ع)، دکتر پرویز،لولاور، مشهد، بنیاد پژوهش های اسلامی،1387،ص29،به نقل از مناقب ابن شهر آشوب
[7] -همان جا
[8] - ابوالفضل طباطبائی اشکذری، اعجوبه اهل بیت علیه السلام، شرحی جامع از زندگی امام جواد(ع)،ص3

باسمه تعالی

با سلام

 نظر به عدم دسترسی فیزیکی به برخی کتابخانه های دینی ، در اینجا به برخی از کتابخانه های مجازی که امکانات مناسب تر و تخصصی تری در جهت استفاده طلاب ارائه می دهند اشاره می شود.

1. کتابخانه دیجیتالی قائمیه

این کتابخانه مجازی به صورت رایگان فایل متنی کتاب ها را با فرمت های مختلف برای استفاده همگان قرار می دهد . امکانات جستجوی موضوعی ، عنوانی و … در این سایت در حد خوبی است.

2. کتابخانه مجازی تبیان

این کتابخانه نیز رایگان بوده و امکانات قابل قبولی در زمینه جستجو دارد ( تنها عیب این مجموعه مختصر بودن  و عدم استفاده از کتاب های کاملا تخصصی دینی است)

3. کتابخانه دیجیتالی نور

شاید بتوان گفت بهترین مرجع و کتابخانه تخصصی حوزوی همین کتابخانه دیجیتالی نور است که البته به صورت غیر رایگان اما با هزینه اندک می توان از مجموعه کتاب های این مجموعه استفاده کرد.

جستجوی تخصصی و امکان دانلود در فرمت های مختلف از ویژگی های این سایت است .

4. کتابخانه آستان قدس رضوی

این مجموعه نیز از سایت های مفید دینی است اما ثبت نام و استفاده از مجموعه قوانین سختی وجود دارد.

5. کتابخانه کتب شیعی

سایت نور مگز و پرتابل جامع علوم انسانی هم از بانک های اطلاعاتی مقالات تخصصی حوزوی است.

زندگی انسانی سر شار از فراز و فرودهای سخت و پر نوسان است . گاه این نوسانات جنبه های مادی دارند و گاه جنبه روحی و روانی.

اما هر کدام از این اثرات روحی یا مادی بریکدیگر تاثیر متقابلی دارند . چه بسا مشکلات مادی که دین و ایمان و حتی جسم فرد را نیز با خود به نابودی می کشاند .یکی از این مشکلات مادی زندگی انسانی فقر است . که در روایات بسیاری از فقر به عنوان نابود کننده دین و روح بشر نام برده شده و راهکارهای گوناگونی برای مقابه با آن و افزایش رزق و روزی ذکر شده است که در اینجا به چند مورد اشاره می شود:

1.مداوت بر تلاوت این آیات و اذکار

خواندن ذکر« لا اله الا الله الملک الحق المبین». از پیامبر اکرم نقل شده است که هر کس در روز صد مرتبه این ذکر را بگویید فقر از او دور و روزیش زیاد می شود.(بحار الانوار ،ج 86،ص156)

خواندن ذکر«لا حول و لا قوه الا بالله» و «سبحان الله و بحمده ،سبحان الله العظیم» از امام صادق علیه السلام نقل شده هر کس روزی صد مرتبه این ذکر را تکرار کند فقیر نمیشود(بحار الانوار ،ج 87،ص10)

خواندن سوره حمد و توحید؛ پیامبر اکرم (ص) می فرمایند : هرکس به خانه خود درآید و به قرائت سوره حمد و توحید مداومت کند ،فقر از او دور می گردد.(بحار الانوار ،ج 92،ص356)

2. طلب استغفار

امام علی علیه السلام می فرمایند: طلب استغفار و آمرزش باعث زیادی رزق و روزی می شود.(بحار الانوار ،ج 93،ص277)

امام صادق در روایت دیگری در این باب می فرمایند: هرکس نیم ساعت به غروب ، هفتاد مرتبه بگوید: استغفر الله  خداوند گناهان او را می آمرزد.( مکارم الاخلاق، 312)

3. خوش اخلاقی

امام صادق می فرمایند : خوش اخلاقی رزق را زیاد می کند .(بحار الانوار ،ج 78،ص68)

4. صدقه دادن

امام صادق می فرمایند : نیکی و صدقه فقر را دور می کند و عمر را زیاد می کند.(بحار الانوار ،ج 96،ص119)

5.وضو گرفتن

پیامبر اکرم می فرمایند : وضو قبل وبعد غذا خوردن فقر رادور می کند.(بحار الانوار ،ج 66،ص322)

6. شست و شوی دست ها قبل از غذا خوردن

امام علی می فرمایند: هر کس می خواهد خیر و خوبی در خانه اش زیاد شود ، دست های خود را قبل از غذا بشوید.(بحار الانوار ،ج 66،ص352)

7. افشاندن گلاب بر صورت

پیامبر اکرم فرمودند: افشاندن گلاب بر صورت ، آن را شاداب و فقر را رفع می کند.(بحار الانوار ،ج 67،ص144)

8. زیارت قبور بقیع

امام صادق فرمودند: هرکس مرا ( در بقیع) زیارت کند خداوند گناهان اورا می آمرزد و فقیر نخواهد مرد.(بحار الانوار ،ج 100،ص146)

جاروی منزل و دوری از خوردن غذا در حالت جنابت و خوردن باقیمانده غذا، پوشیدن انگشتری عقیق، بیدار ماندن بعد از نماز صبح ، همراهی با موذن و …..

برگرفته و تلخیص از کتاب کلیدهای مشکل گشا

زمانی که امام صادق (ع) در بستر شهادت افتادند با توجه به شرایط خاص امامتشان وصایای قابل تاملی داشتند .مثلا :

 الف- آن حضرت وصیت کردند که به حسن بن علی معروف به افطس هفتاد دینار بپردازند، کسی به آن حضرت گفت: آیا بر مردی که با شمشیر به تو حمله کرده است، پول می بخشی؟ امام صادق (ع) فرمودند: « وای برتو، آیا قرآن نمی خوانی؟! که می فرماید: (( والذین یصلون ما امر الله به ان یوصل و یخشون ربهم و یخافون سوء الحساب ))؛ و آنان که آنچه را خدا به پیوستنش فرمان داده می پیوندند و از پروردگارشان می ترسند و از سختی حساب بیم دارند (1).

 امام صادق (ع) بالاترین حدّ پایبندی را به دین اسلام داشته و به تمام ارزش ها و اهداف این دین بزرگ ایمان داشته اند. آن حضرت از عواطف و هواهای نفسانی به دور بودند. آن حضرت در آخر عمر شریف خود به نیکویی کردن به مردی وصیت می کنند که قصد کستن آن حضرت را داشته است. چرا که احسان به آن شخص مستلزم انجام فریضه واجب صله رحم است که خداوند متعال همگان را به آن سفارش کرده است.

 ب – آن حضرت وصایای خاصی نیز داشته اند. ایشان امر امامت مردم را به پنج نفر واگذار کردند که عبارت از:منصور دوانیقی، محمد بن سلیمان، عبدالله، فرزند بزرگوارشان امام موسی بن جعفر (ع) و همسر گرامی آن حضرت بانو حمیده بودند.

 امام این وصیت را برای حفظ و نگهداری امام کاظم (ع) از حیله و دشمنی حکومت ستمگر بیان فرمودند که به زودی نیز اندکی بعد از وفات آن حضرت سرّ این کار معلوم شد، آنجا که منصور به عامل یثرب نامه ای نوشت و دستور داد تا وصیّ امام (ع) را به قتل برساند، حاکم یثرب در جواب نامه منصور نوشت او به پنج نفر وصیت کرده است که تو هم یکی از آنها هستی.

منصور در جواب او گفت: راهی برای کشتن این عدّه وجود ندارد (2).

 ج- آن حضرت تمام وصایای واقعی خود را به فرزندش امام کاظم (ع) نموده و آن حضرت را به تجهیز و غسل و تکفین و نماز خواندن بر جنازه خود سفارش کردند. همچنین او را به عنوان امام بعد از خود منصوب کردند و به دنبال عدّه ای از خواصّ شیعه فرستاده و آن ها را به اطاعت و پیروی از آن حضرت دستور دادند.

 د- آن حضرت بی بی حمیده همسر گرامی شان را طلبیده و به او دستور دادند تا گروهی از همسایگان و دوستان و پیروان آن حضرت را در نزد او حاضر کنند. سپس به آن ها فرمودند: همانا که شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی رسد (3).

منبع

————–

  (1) غیبت طوسی/197، بحارالانوار 47/ 276.

(2) کافی 1/ 310، ر.ک مناقب آل ابی طالب 4/ 345.

(3) بحارالانوار 47/ 2 به نقل از عقاب الاعمال صدوق 272 چاپ تهران، انتشارات صدوق.