چکیده مقاله

شیوه های اثبات امامت حضرت علی(ع)

به اهل سنت

نوشته: حدیثه شگفت

امام در لغت به معنای مقتدا و پیشوا است و در اصطلاح کلام امامت منصبی الهی است و امام انسانی معصوم و برخوردار از علم خدادای است که از سوی خدا و پیامبرش به این مقام برگزیده و به مردم معرفی می شود.

ضرورت وجود امام بعد از پیامبر (ص) را می توان با تمسک به قاعده لطف به اثبات رساند. نصب امام از سوی خداوند لطف است زیرا بی تردید حضور امام منصوب از جانب خداوند در جامعه اسلامی زمینه را برای روی آوردن مردمان به اطاعت الهی پرهیز از گناهان، آماده تر می سازد و با استقرار عدلات در جامعه مقدمات صلاح و رستگاری فراهمتر می شود که نصب امام بر خداوند لازم است.

در این میان دو مکتب تشکیل شده بعد از رحلت پیامبر شیعه و اهل سنت در مسئله امامت اختلافات شدیدی به چشم می خورد که مهم ترین آن به شرح زیر است.

در مکتب شیعه مقام امامت یک مقام و منصب الهی است که باید مسئول آن را خداوند مشخص سازد. اما از دیدگاه اهلسنت مقام امامت یک مقام اجتماعی است و یک منصب عادی و غیرالهی است که توده مردم می توانند مدیر و مسئول این مقام را انتخاب کنند.

از جمله دلایل عقلی و نقلی مبنی بر اثبات امامت حضرت علی(ع) :

در موارد متعدد از پیامبر اکرم(ص) نقل صریح بر امامت و خلافت بالافصل علی(ع) وارد شده که در نزد امامیه این نصوص در حد تواتر نقل شده و در نزد عامه ولو متواتر نباشد ولی در حد وفور نقل شده. در قرآن کریم نیز هر چند به صورت صریح از علی بن ابی اطلب نام نبرده شده با این حال شماره ی از آیات قرآن با توجه به شأن نزول آن ها و روایات فراوانی که درباره آن ها وارد شده است به روشنی بر امامت حضرت علی(ع) دلالت می کند از جمله آیه ولایت ، آیه تبلیغ و…

با توجه به مطالب گفته شده لازم شمرده می شود که راه کارهایی جهت تبلیغ صحیح این حقیقت به مردم مورد بررسی قرار گیرد.

که می توان به انواع تبلیغ، ابزار و آداب تبلیغ، وظایف و ویژگی های مبلغ و عوامل و آفات تبلیغ اشاره کرد.