عنوان:

تأثیر نام نیک در شکل گیری شخصیت کودک

استاد راهنما:

سرکار خانم احمدی

پژوهشگر:

سارا بدری

 زمستان96

چکیده

برگزیدن نام نیک، از جمله عوامل بستر ساز در فرآیند تربیت دینی است. نام نیکو نماد هویت و شخصیت آینده هر فرد است. هویت هرکسی از متغیرهای فراوانی اثر می­پذیرد که یکی از اولین متغیرهای دخیل در شکل گیری هویت، نام اوست. اسلام برای تشویق مؤمنین و بیان جایگاه نام نیکو این مهم را محدود به دنیا نمی­داند و تا قیامت اتصاف نام به صاحبش را یادآوری می­کند. انتخاب نام مناسب برای فرزندان، شناسنامه فرهنگی- اعتقادی پدر و مادر است. نام زیبای فرزند گواه سلیقه ی سالم خانواده و دوراندیشی و سلامت و حسن انتخاب آنان است. نام مناسب و نیکو نقش بسیار تعیین کننده ای در رشد اعتماد به نفس و ایجاد هویتی مطلوب برای انسان دارد. اسم هر شخص بخشی از هویت اصلی او محسوب می­شود، هویتی که فرد به واسطه آن شناخته
می­شود. یک اسم خوب و شایسته باید دارای اصالت باشد و با فرهنگ و جامعه ای که در آن زندگی می­کند همخوانی لازم را داشته باشد. نامها اگر برگرفته از چهره هایی باشند که در تاریخ به بزرگ منشی و نیکی از آنان یاد می­شود، کودک بعدها در انطباق با نام خویش هویتی مطلوب و ارزشمند می­یابد. گاه یک چهره ی مقطعی، نام یک ستاره ی سینما یا ورزشکار عنوان و نام فرزند می­شود که چندی بعد در ذهنها فراموش می­شود. تأثیر نام و نام گزینی در شکل گیری شخصیت کودک بسیار حائز اهمیت است تا جایی که نامهای خوب و نیکو در اجتماع برای افراد باعث غرور و سربلندی و برای کسانی که نامهای نامتعارف دارند، احساس شکست و سرافکندگی خواهد بود.

کلیدواژه ها: نام، اسم، نیک، کودک، شخصیت، حقوق، اسلام.

چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

عنوان :

شیوه های صحیح تشویق و تنبیه کودکان

استاد راهنما:

سرکار خانم میربقایی

استاد داور:

جناب آقای طلعتی

پژوهشگر:

فاطمه فرمانی

زمستان95

چکیده

خداوند این قابلیت را به انسان داده است که با «تربیت» می­تواند بسیاری از استعدادهای درونی خود را به عرصه ظهور بگذارد. البته آن­چه مهم است، تربیت دینی است. با تربیت دینی است که می­توان سعادت فرد و جامعه را تضمین کرد و با قرار گرفتن در مسیر بندگی به برترین مقام هستی، یعنی خدایی شدن رسید. آیات و روایات فراوانی گواه این مطلب است. از طرفی دوران کودکی مهم­ترین و بهترین دوران تربیت است، و والدین مهم­ترین نقش را در تربیت صحیح کودکان دارند. برای تربیت صحیح، والدین باید از ابزاری استفاده کنند. یکی از این ابزار تشویق و تنبیه است. منظور از تشویق، هر عملی است که در تثبیت تمایلات و رسیدن به اهداف انسان مؤثر باشد. تنبیه به معنای آگاهی دادن است. هر یک از تشویق و تنبیه دارای شیوه­ها و شرایطی است. از جمله شیوه­های تشویق می­توان به تشویق گفتاری، رفتاری، مادی و… اشاره کرد. برای تشویق صحیح باید شرایطی را نظیر در حضور دیگران بودن تشویق، متناسب با سن کودک بودن، مقطعی و جزئی بودن، رعایت کرد. برخی از شیوه­های صحیح تنبیه نیز تنبیه روانی، قهر کردن، محروم سازی و… می باشند. برای این­که تنبیه تأثیرگذار باشد باید به شرایطی توجه کرد. تناسب تنبیه با جرم، اقدام نکردن هم­زمان والدین به تنبیه، چند جانبه بودن تنبیه و… برخی از این شرایط می­باشد. اگر تشویق و تنبیه به­طور درستی صورت گیرد دارای آثار مثبتی است. برخی از آثار مثبت تشویق، ایجاد انگیزه، احیای شخصیت کودک، بالا رفتن اعتماد به نفس و… می­باشد. البته افراط و تفریط در تشویق می­تواند پیامدهایی به­دنبال داشته باشد. رشوه­گیری، پرتوقع شدن کودک، غرور و خودبینی و… از جمله پیامدهای تشویق نادرست است. تنبیه صحیح نیز موجب اصلاح و بازسازی رفتار، عبرت آموزی، پشیمانی از کار زشت و… می­شود. از جمله پیامدهای تنبیه نادرست نیز می­توان به تحقیر شخصیت، ایجاد روحیه تسلیم پذیری، ایجاد کینه و انتقام جویی از تنبیه کننده اشاره کرد. این تحقیق بر اساس منابع تربیتی، روان­شناسی، آیات و روایات اسلامی و به روش کتابخانه ای تدوین شده است.

کلیدواژه: تربیت، تربیت دینی، کودک، تشویق، تنبیه.

 چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

 عنوان:

روش های آموزش مفاهیم دینی به کودکان

 استاد داور:

جناب حجت الاسلام طلعتی

 استاد راهنما:

سرکار خانم سمیه آهنگران

    پژوهشگر:

مرضیه الهی

 زمستان  95

چکیده 

خداوند متعال هدف از خلقت بشر را رشد و تکامل قرار داده و رسیدن به تکامل را در سایه علم به تعالیم انبیاء و اولیاء خویش نهاد. برای فراگیری تعلیم و تعلم بخشی نیز می­بایست اصول و
شیوه های آن را آموخت و آموزش داد. طبق روایات و احادیث وارده از ائمه اطهار (علیهم السلام) مناسب ترین سن برای تعلیم و تربیت دینی سنین کودکی و نوجوانی اعلام شده و توانمندی و آمادگی بیشتر آنان نسبت به سنین بزرگ تر را در فراگیری علم بیان نموده است. لذا آموزش مفاهیم دینی به کودکان بسیار مهم و مؤثر است. تربیت دینی دارای ویژگی هایی از جمله: اصلاح خویش، ضمانت اجرایی و همه جانبه بودن، می­باشد. علاوه بر ویژگی های درونی که در شخصیت کودک مؤثر است، عوامل بیرونی بسیاری در این امر همه تأثیرگذار است. از جمله، محیط های خانوادگی، آموزشی، اجتماعی و رسانه های ارتباط جمعی. آموزش دینی دارای مؤلفه هایی از جمله: شناخت مخاطب، توجه به تفاوت های فردی، آشنا سازی کودک با آموزه های دینی، همراهی با کودک حین آموزش مفاهیم دینی، تشویق و تحسین کودک و تکلیف دادن به او
می­باشد. روش های نوین جهت آموزش و انتقال مفاهیم دینی عبارت اند از: داستان، شعر، فیلم و نمایش و بازی. در نتیجه، روش های به کار گرفته شده در دوران جدید جهت انتقال مفاهیم دینی باید به گونه ای باشد که متناسب با شخصیت و شرایط فکری –زیستی کودک باشد که مؤثر واقع شود. این پژوهش به روش تحلیلی- توصیفی و به شیوه کتابخانه ای به رشته تحریر درآمده است.

کلیدواژگان: روش- آموزش- دین- کودک- معلم.