چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)

عنوان :

شیوه های صحیح تشویق و تنبیه کودکان

استاد راهنما:

سرکار خانم میربقایی

استاد داور:

جناب آقای طلعتی

پژوهشگر:

فاطمه فرمانی

زمستان95

چکیده

خداوند این قابلیت را به انسان داده است که با «تربیت» می­تواند بسیاری از استعدادهای درونی خود را به عرصه ظهور بگذارد. البته آن­چه مهم است، تربیت دینی است. با تربیت دینی است که می­توان سعادت فرد و جامعه را تضمین کرد و با قرار گرفتن در مسیر بندگی به برترین مقام هستی، یعنی خدایی شدن رسید. آیات و روایات فراوانی گواه این مطلب است. از طرفی دوران کودکی مهم­ترین و بهترین دوران تربیت است، و والدین مهم­ترین نقش را در تربیت صحیح کودکان دارند. برای تربیت صحیح، والدین باید از ابزاری استفاده کنند. یکی از این ابزار تشویق و تنبیه است. منظور از تشویق، هر عملی است که در تثبیت تمایلات و رسیدن به اهداف انسان مؤثر باشد. تنبیه به معنای آگاهی دادن است. هر یک از تشویق و تنبیه دارای شیوه­ها و شرایطی است. از جمله شیوه­های تشویق می­توان به تشویق گفتاری، رفتاری، مادی و… اشاره کرد. برای تشویق صحیح باید شرایطی را نظیر در حضور دیگران بودن تشویق، متناسب با سن کودک بودن، مقطعی و جزئی بودن، رعایت کرد. برخی از شیوه­های صحیح تنبیه نیز تنبیه روانی، قهر کردن، محروم سازی و… می باشند. برای این­که تنبیه تأثیرگذار باشد باید به شرایطی توجه کرد. تناسب تنبیه با جرم، اقدام نکردن هم­زمان والدین به تنبیه، چند جانبه بودن تنبیه و… برخی از این شرایط می­باشد. اگر تشویق و تنبیه به­طور درستی صورت گیرد دارای آثار مثبتی است. برخی از آثار مثبت تشویق، ایجاد انگیزه، احیای شخصیت کودک، بالا رفتن اعتماد به نفس و… می­باشد. البته افراط و تفریط در تشویق می­تواند پیامدهایی به­دنبال داشته باشد. رشوه­گیری، پرتوقع شدن کودک، غرور و خودبینی و… از جمله پیامدهای تشویق نادرست است. تنبیه صحیح نیز موجب اصلاح و بازسازی رفتار، عبرت آموزی، پشیمانی از کار زشت و… می­شود. از جمله پیامدهای تنبیه نادرست نیز می­توان به تحقیر شخصیت، ایجاد روحیه تسلیم پذیری، ایجاد کینه و انتقام جویی از تنبیه کننده اشاره کرد. این تحقیق بر اساس منابع تربیتی، روان­شناسی، آیات و روایات اسلامی و به روش کتابخانه ای تدوین شده است.

کلیدواژه: تربیت، تربیت دینی، کودک، تشویق، تنبیه.