تاريخچه فرقه ضالّه بهائيت

استاد راهنما:
سرکار خانم محسنی

استاد داور:
سركار خانم فلاح‌زاده
محقق:
سيده مرضيه علوي
پاييز 1389

چکیده

تاريخ اسلام نشانگر آن است كه افراد بسياري از عنوان مقدس «مهدويت» سوء استفاده كرده‌اند و به خاطر دستيابي به قدرت و يا به خاطر هدف شخصيِ خاص، تحت عنوان مهدويت و بابيّت به فرقه‌پردازي و دين‌سازي پرداخته‌اند. اين سوء استفاده در زمان ائمه اطهار و در عصر غيبت صغري و به خصوص پس از آن، به شكل‌هاي مختلف تجلّي نمود كه با برخورد ائمه مواجه شد. يكي از مدعيان دروغين بابيّت، شيخ احمد احسايي، مؤسس فرقه شيخيه بود كه اعتقاد داشت در هر دوره بايد يك نفر به عنوان باب خاص امام زمان براي وساطت بين امام و مردم وجود داشته باشد. او پس از خود شاگردش سيد كاظم رشتي را جانشين خود ساخت و پيروانش را به اطاعت از سيد كاظم رشتي فراخواند. پيروان شيخيه كم كم زياد شدند، پس از مرگ او به اطراف سيد كاظم رشتي آمدند و به اين ترتيب مذهب دروغين شيخيه رواج يافت. پس از مرگ سيد كاظم رشتي، سيد علي محمد باب و سپس يحيي صبح ازل، حسينعلي بهاء و پس از او عباس افندي (عبدالبهاء) و شوقي افندي دنباله مرام بابيت و بهائيت را ادامه دادند. دلايل، قراين و شواهد خلل‌ناپذير بيانگر آن است كه دست‌هاي پنهان و آشكار استعمارگران در پيدايش بابيت و بهائيت و تداوم آنها در كار بوده و هست. اين پژوهش با عنوان تاريخچه فرقه ضالّه بهائيت در چهار بخش پس از بيان كليات تحقيق، به بررسي فرقه شيخيه بستر پيدايش بابي‌گري و بهايي‌گري، بنيان‌گذاران بابي‌گري و بهايي‌گري و دستياران آنها، نقش استعمار در پيدايش و تقويت بابي‌گري و بهايي‌گري مي‌پردازد. روش اين تحقيق بر اساس نگرش كاربردي، بر اساس راهبرد توصيفي و نحوه جمع-آوري اطلاعات به صورت كتابخانه‌اي مي‌باشد. مهم‌ترين منابعي كه در اين پژوهش مورد استفاده قرار گرفته كتاب‌هاي بابي‌گري و بهايي‌گري نوشته محمد محمدي اشتهاردي و در جستجوي حقيقت تأليف عليرضا روزبهاني بروجردي مي‌باشد.
كليد واژه: باب، بهاء، بهائيت، تاريخچه، تاريخ، خاتم، ضالّه، فرقه، مذهب، مسلك، رکن رابع، استعمار