چکیده تحقیق پایانی سطح دو (کارشناسی)
عنوان :
شیوه های صحیح تشویق و تنبیه کودکان
استاد راهنما:
سرکار خانم میربقایی
استاد داور:
جناب آقای طلعتی
پژوهشگر:
فاطمه فرمانی
زمستان95
چکیده
خداوند این قابلیت را به انسان داده است که با «تربیت» میتواند بسیاری از استعدادهای درونی خود را به عرصه ظهور بگذارد. البته آنچه مهم است، تربیت دینی است. با تربیت دینی است که میتوان سعادت فرد و جامعه را تضمین کرد و با قرار گرفتن در مسیر بندگی به برترین مقام هستی، یعنی خدایی شدن رسید. آیات و روایات فراوانی گواه این مطلب است. از طرفی دوران کودکی مهمترین و بهترین دوران تربیت است، و والدین مهمترین نقش را در تربیت صحیح کودکان دارند. برای تربیت صحیح، والدین باید از ابزاری استفاده کنند. یکی از این ابزار تشویق و تنبیه است. منظور از تشویق، هر عملی است که در تثبیت تمایلات و رسیدن به اهداف انسان مؤثر باشد. تنبیه به معنای آگاهی دادن است. هر یک از تشویق و تنبیه دارای شیوهها و شرایطی است. از جمله شیوههای تشویق میتوان به تشویق گفتاری، رفتاری، مادی و… اشاره کرد. برای تشویق صحیح باید شرایطی را نظیر در حضور دیگران بودن تشویق، متناسب با سن کودک بودن، مقطعی و جزئی بودن، رعایت کرد. برخی از شیوههای صحیح تنبیه نیز تنبیه روانی، قهر کردن، محروم سازی و… می باشند. برای اینکه تنبیه تأثیرگذار باشد باید به شرایطی توجه کرد. تناسب تنبیه با جرم، اقدام نکردن همزمان والدین به تنبیه، چند جانبه بودن تنبیه و… برخی از این شرایط میباشد. اگر تشویق و تنبیه بهطور درستی صورت گیرد دارای آثار مثبتی است. برخی از آثار مثبت تشویق، ایجاد انگیزه، احیای شخصیت کودک، بالا رفتن اعتماد به نفس و… میباشد. البته افراط و تفریط در تشویق میتواند پیامدهایی بهدنبال داشته باشد. رشوهگیری، پرتوقع شدن کودک، غرور و خودبینی و… از جمله پیامدهای تشویق نادرست است. تنبیه صحیح نیز موجب اصلاح و بازسازی رفتار، عبرت آموزی، پشیمانی از کار زشت و… میشود. از جمله پیامدهای تنبیه نادرست نیز میتوان به تحقیر شخصیت، ایجاد روحیه تسلیم پذیری، ایجاد کینه و انتقام جویی از تنبیه کننده اشاره کرد. این تحقیق بر اساس منابع تربیتی، روانشناسی، آیات و روایات اسلامی و به روش کتابخانه ای تدوین شده است.
کلیدواژه: تربیت، تربیت دینی، کودک، تشویق، تنبیه.
|
[شنبه 1396-07-22] [ 10:21:00 ق.ظ ]
|
