تحقیق پایانی سطح 2(کارشناسی)

عنوان:
داستان خلقت حضرت آدم(علیه السلام) و حوا در
قرآن کریم و تورات

استاد داور:
آقای طلعتی

استاد راهنما:

سرکارخانم رضوی

پژوهشگر
سکینه جوکار

پاییز93

چکیده
در میان مباحث مقارنه ای ادیان، موضوع کیفیت تکون و خلقت اولیه انسان ها و مبدأ پیدایش آن ها با توجه به جذابیت شناخت نخستین انسان، موضوعی در خور توجه است. طرح دیدگاه های گوناگون در میان دانشمندان علوم تجربی و زیست شناسی در این خصوص بر اهمیت آن و ضرورت اطلاع از دیدگاه ادیان الهی در مورد آن افزوده است.عالمان دین در حوزه های کلامی یهودیت و اسلام، در مورد کیفیت خلقت انسان نخستین، نظراتی مطرح کرده اند.یهودیان بر اساس آموزه های تورات، برخلقت دفعی انسان تأکید دارند، در میان دانشمندان مسلمان نیز، جمعی با بررسی نظریه تکامل انواع، دلایل اقامه شده را فاقد اعتبار می دانند. به اعتقاد این گروه، نظریه تکامل، فرضیه ای است که با همه ادله و شواهدی که به نفع آن اقامه شده، حتی در صورت اثبات قطعی، تنها از عهدۀ تبیین تغییرات کلی که به پیدایش انواع جدیدی منتهی می شود، ناتوان است. تصریح به اینکه آیات و روایات اسلامی، کدام نظریه را تأیید می کند، مشکل است، اما دلالت برخی آیات قرآن همچنین تعداد زیادی از اخباربر قول ثبات انواع قابل انکار نیست.
در خصوص آفرینش آدم ابوالبشر(علیه السلام) دریهودیت و اسلام، روایات و داستان های مشابهی آمده است. این مشابهت از آن روست که مبدأ وحی در این دو دین یکی بوده است. با این حال میان منقولات در ادیان، تفاوت هایی به چشم می خورد که از سویی، ریشه در تحریف عهدین داشته و از سوی دیگر به مهیمن بودن قرآن بر سایر کتاب های آسمانی بر می گردد.قرآن و عهدین هر دو مؤید نظریه ثبات انواع اندو از ظاهر آیاتشان، خلقت دفعی حضرت آدم (علیه السلام)برداشت می شود. در عهدین به جز اشاراتی به مبدأ خلقت نخستین انسان از جزئیات خلقت حضرت آدم (علیه السلام) و نسل های بعدی مطلبی به چشم نمی خورد، حال آن که قرآن در آیات متعدد و با تفاصیل بیشتری به این مسئله پرداخته است. در اصل دمیدن روح الهی در آدم (علیه السلام) خاکی، تفاوتی میان قرآن و تورات نیست؛ تنها تفاوت در خلقت انسان به صورت خداست که در تورات به آن تصریح شده است و با ظاهر با آیۀ «…لیس کمثله شی» در تعارض است. شاید بتوان گفت: مراد از آفرینش انسان به صورت خدا در تورات، همان دمیدن روح الهی در انسان است که قرآن نیز آن را تأیید می نماید.
نکته دیگر اینکه در قرآن تصریحی دربارۀ خلقت نام« حوا» به چشم نمی خورد و همه جا از او به عنوان همسر آدم (علیه السلام) یاد شده است. تنها در احادیث است که با نام حوا مواجه می شویم، اما در عهدین، به کیفیت خلقت حوا و نام او اشاره شده است. قرآن کریم برای حوا آفرینشی مستقل قائل است نه آفرینش از جسم آدم (علیه السلام)؛ حال آن که در نگاه عهدین، حوا موجودی غیر مستقل و طفیلی است که از دندۀحضرت آدم(علیه السلام)،آفریده شده است. چنین نگرشی به زن، منشأ باور به فرودستی جنس زن و پیدایش اندیشه های ناصوابی در مورد زنان شده است.

کلیدواژه: آدم (علیه السلام)، تورات، حوا، سفر، خلقت، خلیفه.